7. When God shows up, He shows off

Lieve lezer, 

In een stad als deze wordt je bijna gedwongen om na te denken over echte schoonheid. Alles draait hier om uiterlijk vertoon en ik zou het bijna een vorm van kunst noemen als ik zie hoe creatief de vrouwen dagelijks bezig zijn. Het was werkelijk een prachtig gezicht om ruim 300 vrouwen te zien stralen nadat zij op Valentijnsdag een roos ontvingen. Heel hartelijk dank! Helaas kwamen we tekort. Ook ik had niet kunnen denken dat er in Soi 6 alleen al meer dan 300 vrouwen werken. Toch was dat voor mij een stukje pracht en praal. 

Terwijl ik dit schrijf denk ik aan een bijbelgedeelte waarin de vrouw naar Gods hart wordt beschreven. Ik vraag mij wel eens af of ik mij kan vergelijken met de vrouw uit Spreuken 31:10-31. De vrouw in kwestie is het prototype van volmaaktheid. Niet aan beginnen zou je misschien denken? Er wordt geen naam genoemd. Stel nou dat God zou willen dat iedere vrouw daar haar eigen naam invult? Terwijl ik lees hoe druk zij in de weer is, raak ik licht geïrriteerd. Slaapt dat beste mens wel eens? Wat nou als ze wel moe is of terneergeslagen? Nu ik het gedeelte een paar keer heb gelezen, zie ik dat er staat:'Zij merkt dat haar werk vruchten afwerpt'. Ik las hier ooit een prachtig boek over en daar zegt de schrijfster het volgende over:'We kennen allemaal perioden in ons leven waarin we het liefst zouden opgeven. Bij deze vrouw is dat niet anders. Wat er ook gebeurt - ondanks moeilijkheden of lijden - haar lamp gaat niet uit. Ze blijft in geloof doorgaan en weigert toe te geven aan angst, twijfel of wantrouwen. Als je geniet van het resultaat van je werk, is dat een belangrijke reden om door te kunnen gaan als het moeilijk is. God heeft aan veel mannen en vrouwen in de bijbel moeilijke opdrachten gegeven, maar Hij beloofde altijd dat zij beloond zouden worden.' Heb. 12:2B zegt dat Jezus zich niet liet afschrikken door het kruis, maar dacht aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag. Nu zit Hij aan de rechterhand van de Vader. 

Oké, een kleine omweg en een tikkie afgeleid. Voor ik het hele boek ga citeren, terug naar schoonheid. Ik lees die laatste twee verzen nog eens. In deze bizarre wereld zie ik weinig van die schoonheid. God schiep de vrouw en Hij zei dat het goed was. In Psalm 139 staat dat Hij ons wonderbaarlijk gemaakt heeft. Dat geldt dus ook voor al deze barvrouwen om mij heen. Wat verdrietig dat ze dat niet lijken te beseffen en zo beoordeeld worden op hoe zij eruit zien. Ik vraag mij trouwens wel af of dit erg verschilt met Nederland. Wat zou het gaaf zijn als ik onbevangen en vol vertrouwen mijzelf voortdurend door Gods ogen zou kunnen bekijken. Dan zou er geen greintje onzekerheid meer zijn. De moeite waard om te proberen. Het is mijn droom dat alle vrouwen dit gaan beseffen. Dat we er mee ophouden om ons altijd maar te vergelijken met anderen of met het beeld dat de wereld van ons vrouwen heeft. Dat we ons niet bedreigd voelen als er net een iets te knappe vrouw om te hoek komt kijken, maar dat we ook kunnen genieten van die schoonheid om ons heen. Vrouwen met zelfvertrouwen. Ik geloof dat daar echt een kracht vanuit kan gaan tot eer van onze Hemelse Vader. Hij heeft je tenslotte zo gemaakt en zo bedoeld.

Ondertussen is onze vrijkoopavond begonnen. Prachtig om omringd te zijn met deze vrouwen. Ze lijken wat onwennig. Wat wil je ook als er ineens vijf stafleden om je heen staan en vragen of je mee gaat naar een 'feestje'. Ik ben zo blij dat ze er zijn. Wat een strijd! Voorafgaand waren er al ruim 25 uitgenodigd. Eenmaal bij de bars aangekomen leken alle vijf de vrouwen die ik had uitgenodigd, niet mee te kunnen of willen komen. Ik wist niet wat ik hoorde. Dit is toch een gouden kans, dacht ik. Later bleek dat de vrouwen een bezoek verwachten van de pooier en daarom aanwezig moesten zijn. Het voelde voor mij als een strijd van boven. Samen met mijn Thaise heldin Poo gingen we op zoek naar een nieuwe groep vrouwen. Poo heeft een geweldig getuigenis. In verband met haar privacy zal ik dat hier niet noemen. We vonden 'Belle', een van de ladyboys die ik al eerder heb leren kennen met outreach. Zij wilde graag mee. Naast Belle hadden we nog geld en ruimte voor meer vrouwen, dus vervolgden wij onze zoektocht. De een na de ander gaf een 'nee'. Wat het lastig maakte is dat we deze vrouwen niet eerder hadden ontmoet tijdens outreach. Na verschillende pogingen zei ik:'God, we need some help here! Ik ga niet naar huis voor we minstens vijf vrouwen hebben gevonden.' De rest van de vrijwilligers en stafleden keerden met een groep barvrouwen terug naar de bakery. Joanne, een Thaise getrouwd met een Amerikaanse dominee, Manouk en ik liepen vastberaden naar een ander gedeelte in Pattaya. Op zoek naar bereidwillige vrouwen. 

Eenmaal aangekomen bij Soi 10, een van de barstraten, herkende ik een bar waar ik Ming heb ontmoet. Ming bleek niet aanwezig. In de bar tegenover herkende Manouk een aantal vrouwen van de Engelse les. Ze kwamen allemaal mee. Terwijl we voor hen betaalden hoorde ik achter mij een luidruchtig geroep. 'Do you remember me? My friends told me that you've been asking for me?' Aaaaaaaaahhhhhh, het was Ming. Na een innige knuffel nodigde ik haar uit. Ze ging mee. De rest deed er niet meer toe. Ming luisterde samen met een grote groep barvrouwen, wat stafleden en vrijwilligers naar aanbidding, een preek over Gods vaderhart, getuigenissen van de Tamarvrouwen en vervolgens zat ik op mijn knieën voor haar. Ik wil graag voor je bidden. Poo zat naast mij en vertaalde. Ming was ontroostbaar. Ze is door haar Thaise vriend verlaten toen ze zwanger was van hun tweede kind. Hij ging ervandoor met een andere vrouw, was alcohol en gokverslaafd en wilde in eerste instantie niets met zijn kinderen te maken hebben. Haar tweede kind overleed op tweeënhalfjarige leeftijd aan een huidziekte. Ming vertelde hoe alleen ze zich voelt, dat ze haar kind mist en niet goed weet bij wie ze terecht kan om over haar pijn te praten. Mijn hart brak. Na een lang gesprek en gebed had ik enigszins het idee dat ze weet dat ze bij ons terecht kan. Pijnlijk om haar los te moeten laten in de wetenschap dat zij degene is die nu aan zet is en een keuze moet maken. De avond was goed! De zaal was goed gevuld en de sfeer voelde veilig. Zo hard als ze lachten tijdens stoelendans, zo stil waren ze toen Joanne sprak over de droom van een kind en Gods veranderende liefde. Ik bid dat dit het begin mag zijn van een ander leven voor deze vrouwen.

Inmiddels heb ik een nieuwe kamergenoot. Leonie Penley uit Adelaide, Australië. Omdat de indrukken en de verhalen mij soms best uitputten zag ik er een beetje tegenop om nu ook nog iemand in mijn kamer te hebben. Het tegenovergestelde heeft zich echter bewezen. We hebben een bijzonder mooie klik. Ze heeft een poos in Liverpool en Manchester gewoond en gewerkt als straatwerker met prostituees. Ze is geïnteresseerd in de verhalen die zich afspelen in 'human traficking', mensenhandel in Thailand. Ze weet er veel van en werkt wekelijks met een opvang in Pattaya. Deze opvang richt zich op de vrouwen die slachtoffer zijn geweest van mensenhandel. Vandaag was haar eerste dag en ze heeft veel verteld. Ervaringen van de vrouwen in de opvang. Dat Pattaya een duistere stad is wist ik, maar ik had nooit kunnen bedenken dat er in Thailand zoveel gehandeld wordt. Afschuwelijke verhalen! Voor degenen die hier meer van willen weten, kijk de film 'trade'. Details laat ik hier verder achterwege want het wordt behoorlijk geheim gehouden in Thailand. Ik wordt verdrietig en boos tegelijk als ik hoor hoe het er aan toe gaat. Wat een onrecht! Liep ik mij daar een beetje druk te maken welke dag ik uiteten zou gaan met vrienden, druk te maken over welke kleren ik aan moest doen naar een feestje, druk te maken of de zon wel zou schijnen als ik net een dagje uit wil of druk te maken of er wel genoeg te eten en drinken was op mij afscheidsfeest. Dagelijks worden vrouwen vanuit de hele wereld verruild voor geld. Deze vrouwen worden keer op keer misbruikt en er lijkt geen einde aan te komen. Waar moeten we beginnen? Waar moet ik beginnen? Wat en waar zou ik mijn handen uit de mouwen kunnen steken? Dit zijn de momenten dat ik bid:'Lieve Vader, kom alstublieft snel terug!' 

Daar zit ik dan, druk te typen. Met al die gedachten, gevoelens en al mijn dromen. Ik probeer mij te richten op de mogelijke schoonheid die ik zou kunnen zien als ik niet teveel naar de duistere kant kijk. Dat is best lastig, vooral nu er hordes soldaten in Soi 6 rondlopen. Ze kijken hun ogen uit. Wellicht net terug van een missie en te lang in het donker gezeten? Ondanks alles wat er om mij heen gebeurt, barst ik van de ideeën voor Pattaya, maar vooral ook voor Nederland. De hoop opgeven hoort daar niet bij! Daarom sluit ik af met Spreuken 31 vers 10 en 25. Een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Zij is meer waard dan edelstenen. Uit haar verschijning spreken kracht en waardigheid, de dag van morgen ziet zij lachend tegemoet. Bij God zijn alle dingen mogelijk. Aan Hem alle eer en glorie, Amen!